Een halve eeuw geleden zag de kermis er anders uit. Er waren een centsmallemolen en een stoomcarroussel, het paardenspul van Gerard Wolfs en andere tenten, rijk versierd met fluweel en spiegels.

In de achttiende en ook nog in de negentiende eeuw was de kermis eigenlijk een soort jaarmarkt. Compleet met planeetlezers, horoscooptrekkers, kwakzalvers en loterijkramen. Maar ook werden er toneelspelen opgevoerd met het publiek aansprekende titels als De Broedertwist of De Verzoening. In koffiehuizen werden onder leiding van dansmeesters bals georganiseerd.

Het stadsbestuur hield dan ook altijd toezicht op dit soort evenementen. Een groep toneelspelers moest toestemming hebben om te mogen optreden. Omdat 's-Hertogenbosch een garnizoensstad was, wilde ook de militaire gouverneur zijn gezag graag laten gelden over de kermis en over optredende artiesten.

In 1772 wilde „eene Hoogduitse Comedie” enige voorstellingen in Den Bosch geven. Twee leden van het gezelschap togen naar het gouvernement en vroegen toestemming aan degene die na de gouverneur de meeste macht had: aan grootmajoor Baron Wilkes. Samen zochten ze de meest geschikte plaats voor de voorstellingen uit. Het werd de Schuttersbogaard van Sint-Joris.

Baron Wilkes begreep dat eigenlijk het stadsbestuur deze toestemming moest verlenen. „Toevallig” wandelend over de Markt sprak hij daarover mr. Frans van Heurn aan, die werkzaam was op het stadhuis. Hij sprak over de toneelspelers en zei, dat men de gouverneur 'plaisier' zou doen door toestemming te verlenen. Van Heurn zou bij de schepenen informeren en daarna de uitslag meedelen. Wilkes bleef nog over de Markt wandelen tot hem dfe uitslag werd meegedeeld: de toneelspelers waren welkom.

Enkele dagen later hing de hele stad vol plakaten, waarop meegedeeld werd dat „Met permissie van de Edel Achtb. Heeren van den Magistraat der stad 's Bosch zullen de Hoogduitse comedianten...”. De gouverneur van de stad was de Hertog van Brunswijk-Wolfenbuttel, bijgenaamd 'de dikke hertog'. Die liet de nacht daarop nieuwe affiches drukken, nu beginnend met „Met permissie van Zyne Doorluchtige Hoogheid den Heere van Brunswyk-Wolfenbuttel, zullen...”.

Iedereen zag en las het de volgende dag. Het Bossche stadsbestuur merkte het vanzelfsprekend eveneens op, maar zweeg, omdat men op goede voet wilde blijven staan met de gouverneur. Men wilde geen ruzie met de hoge militaire autoriteiten omwille van „eene troep comedianten”.

In 1784 werd in een huisje aan de Weverplaats Jan Govers geboren. Hij was de zoon van Bart Govers, een man van middelbare grootte, en van Anna Krijnen, die een klein vrouwtje was. bart Govers was schoenmaker van zijn vak, zoon Jan was zwak van gezondheid en daarom werd hij kleermaker. Voor de uitoefening van dit vak was kennelijk geen kracht noodzakelijk. Jan Govers was echter ook klein, zeer klein van gestalte. Toen hij 20 jaar was, was hij nog geen meter groot: 98 centimeter.

In 1804, tijdens de Bossche kermis, bezocht Jan met zijn vader de Markt en kwam ook in de tent van Peter Nefkens. Deze uit Gent afkomstige man exploiteerde een honden- en apentheater. Nefkens begreep dat, indien hij deze dwerg aan zijn theater kon verbinden, er geld mee te verdienen viel. Hij sprak vader en zoon aan en kreeg snel aansluiting: Jan voelde wel wat voor dit idee; kennelijk stond hem het kleermakersvak niet erg aan. Zijn ouders gaven hem toestemming om met het theater de kermissen af te gaan.

Jantje zou voeding en kleding van zijn nieuwe baas krijgen en drie-en-een-halve gulden per week. De ouders van Jan zouden direct vijftig gulden krijgen en bovendien jaarlijks dit bedrag zolang hun zoon aan het theater van Nefkens verbonden bleef. Nog vier (of vijf) jaar bleef Jan Govers werkzaam op de kermissen. In het Belgische St.-Niklaas kwam hij plotseling te overlijden.

Twee jaar nadat hij zijn artiestenbestaan begonnen was, zou hij op de Bossche kermis te zien zijn, in 1806. Op de affiches stond vermeld dat 'Monsieur Martin Cherpion' op zou treden. Zijn eigenlijke naam was te 'gewoon' en hij had een artiestennaam aangenomen. Op de affiches was zijn grootte kleiner vermeld dan hij in werkelijkheid was ('2 voeten en 8 duimen') en tevens werd zijn leeftijd hoger genoemd ('dertig jaaren oudt'), maar dergelijke leugentjes horen kennelijk bij het kermisgebeuren. Het 'Hoog Geagte Publiek der Stad 's-Hertogenbosch' was aanwezig om hun voormalige stadgenoot te bewonderen. De ouders van Jan Govers waren er ook. Zij herkenden hun zoon bijna niet meer: hij was vroeger bleek en mager, nu zag hij er gezond uit en was dik geworden. Was hij vroeger stijf en stroef en durfde hij geen meisje aan te kijken, nu voerde hij voor het kijkgrage publiek enkele dansjes uit met 'Mademoisel Louise Delille', een bevallige jongedame, kort gerokt en sterk gedecolleteerd.

Oog hadden de Bosschenaren waarschijnlijk ook voor de andere artiesten van het theater: het apenpaar Madame Isabé en Monsieur Jacot, alsmede voor de vijftig andere honden en apen die er optraden. En wat konden zij allemaal? „...de zwaarste en grootste konsten aan touwen en rekken, op schommels, koorddansen, maaltijden, trouwpartij en begrafenis houden; vele spellen daarstellen als daar zijn kaartspel, damspel, dobbelspel, tijd en uur aanwijzen. En zoo voort!!!”

Toen de kermis voorbij was, trok ook het apen- en hondentheater naar elders. Monsieur Martin Cherpion ging mee en zou zijn geboortestad nooit meer terugzien.